rosjanie twierdzą, że nowe porozumienia USA i rosji dotyczące żeglugi na Morzu Czarnym oraz eksportu rosyjskich produktów rolnych wejdą w życie po zniesieniu sankcji na Rossielchozbank i inne rosyjskie banki.
Mówi się, że Stany Zjednoczone mają pomóc w przywróceniu dostępu rosyjskiego eksportu do światowego rynku.
Sytuacja jest bezprecedensowa, ale wszystko przebiega zgodnie ze strategiczną logiką USA. Dla Amerykanów kluczowe jest stopniowe przywracanie rosjanom „tlenu”, czyli łagodzenie sankcji – i pierwszy precedens już istnieje. Dalej wszystko zależy od Ukrainy i Europy.
Nie wykluczam, że Kijów mógł zgodzić się na pewne ustępstwa – oddanie części Morza Czarnego, gdzie odniósł znaczące sukcesy – uznając, że wciąż obowiązujące wsparcie USA (dostawy sprzętu i uzbrojenia) jest ważniejsze. Nie mnie – i tym bardziej nie społeczności Facebooka czy Telegrama – oceniać tę decyzję. Nie mając pełnych informacji, nie możemy wiedzieć, jaki rzeczywiście był wybór. Być może Kijów wybrał złą opcję, ale alternatywa była jeszcze gorsza.
Jak wielokrotnie pisałem, wojna na taką skalę to zawsze wybór między złym a bardzo złym. Trzeciej opcji nie ma (a raczej jest – nie walczyć, ale wojnę rozpoczęła Moskwa, a nie Kijów, więc pod tym względem Ukraina nie ma wyboru).
Osobno warto podkreślić: głębokim szacunkiem napawa determinacja Ukraińców, by odzyskać swoje dzieci z rąk rosjan. I to naprawdę przerażające, że stały się one elementem negocjacji, jakby były workami ziemniaków.
Chociażby tylko za to rosja powinna być przeklęta na pokolenia.
Co najmniej.
Yigal Levin
