W poniedziałek, około godziny 7:00, na dziedzińcu budynku mieszkalnego na południu Moskwy eksplodował samochód osobowy Kia Sorento, uszkadzając sąsiednie pojazdy. Za kierownicą znajdował się generał major armii rosyjskiej Fanil Sarwarow – zbrodniarz wojenny, który kierował przygotowaniem operacyjnym Sił Zbrojnych federacji rosyjskiej i brał udział w wojnach w Czeczenii, Syrii oraz Ukrainie. Choć po wybuchu Sarwarow został hospitalizowany w stanie krytycznym, odniesione obrażenia okazały się śmiertelne – zmarł w szpitalu.
Według rosyjskich mediów, o incydencie niezwłocznie poinformowano władimira putina w Komitecie Śledczym federacji rosyjskiej. Opublikowane zdjęcia z miejsca zdarzenia pokazują zniszczony samochód oraz działania funkcjonariuszy służb, którzy ustalają przyczyny eksplozji.
Podczas pełnoskalowej wojny przeciwko Ukrainie Sarwarow odpowiadał za przygotowanie personelu Sił Zbrojnych rosji do działań bojowych. Do zakresu jego kompetencji należała organizacja ćwiczeń wojskowych, a także koordynacja pracy struktur Ministerstwa Obrony, które zapewniały prowadzenie wojny.
Sarwarow nie był pierwszym rosyjskim generałem związanym z wojną przeciwko Ukrainie, który zginął na zapleczu w ciągu ostatniego roku. Portal UA.News zebrał informacje o innych generałach, propagandystach i kolaborantach – ludziach, którzy wystrzeliwali rakiety, wydawali zbrodnicze rozkazy i grabili domy w ukraińskich wsiach. Wszyscy oni w pewnym stopniu uważali się za nietykalnych. Rzeczywiście, nie zginęli na froncie ani nie zostali uznani za zaginionych. Po prostu przestali istnieć – w klatkach schodowych, samochodach i „bezpiecznych” miejscach, daleko od linii frontu.
Ten materiał opowiada o 20 najgłośniejszych likwidacjach zbrodniarzy wojennych od lutego 2022 roku, które dowodzą, że zbrodniarze mają nazwiska, wojna ma pamięć, a termin bezkarności nie jest nieskończony.
Rok 2025: ostatnie straty agresora
Generał porucznik Fanil Sarwarow. 22 grudnia 2025 roku w stolicy rosji zlikwidowano szefa Zarządu Przygotowania Operacyjnego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych federacji rosyjskiej. Przyczyną śmierci był wybuch samochodu; odniesione obrażenia okazały się nie do pogodzenia z życiem.
Absolwent Kazańskiej Szkoły Wojsk Pancernych oraz Akademii Sztabu Generalnego. Posiadał doświadczenie bojowe z Czeczenii i Osetii Północnej, a także planował interwencję w Syrii (2015–2016). Był kluczową postacią w planowaniu strategicznych operacji federacji rosyjskiej oraz w koordynacji działań wojsk.
Założyciel batalionu specjalnego przeznaczenia „Arbat” Armen Sarkisjan. Zlikwidowany 3 lutego 2025 roku. Do eksplozji doszło w Moskwie, w klatce schodowej elitarnego kompleksu mieszkaniowego „Ałyje Parusa” na północnym zachodzie miasta. Sarkisjan wraz z ochroniarzami wchodził do budynku, gdy nastąpiła detonacja granatu.
Konstruktor rosyjskich systemów walki radioelektronicznej (REB) Jewgienij Rytikow.
W nocy z 17 na 18 kwietnia w Briańsku samochód Rytikowa eksplodował w chwili, gdy wsiadał do niego razem z kolegą. Rytikow był szefem biura konstrukcyjnego Briańskiego Zakładu Elektromechanicznego – kluczowego dewelopera i innowatora w sektorze tworzenia nowoczesnych środków walki radioelektronicznej (REB) oraz rozpoznania radioelektronicznego (RER) dla okupacyjnej armii federacji rosyjskiej. Odpowiadał m.in. za modernizację rosyjskiego kompleksu REB „Krasucha” – jednej z najnowocześniejszych stacji walki radioelektronicznej używanych przez rosjan.
Zastępca szefa Głównego Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego, Jarosław Moskalik, zakończył swój życiowy szlak w podmoskiewskiej Bałaszysze. Samochód marki Volkswagen eksplodował 25 kwietnia około godziny 10:40. Wybuch był tak silny, że w oknach najbliższego budynku wyleciały szyby.
„Według dostępnych danych eksplozja nastąpiła w wyniku zadziałania improwizowanego ładunku wybuchowego, wypełnionego elementami rażącymi” – poinformował Komitet Śledczy federacji rosyjskiej.
Były szef okupacyjnej administracji Ługańska, Manolis Piławow. 3 lipca poinformowano o udanej operacji specjalnej Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU), w wyniku której Piławow został zlikwidowany. Były szef okupacyjnej administracji miasta, którym zarządzał w latach 2014–2023, zginął w wyniku potężnej eksplozji.
Piławow nie był jedynie wykonawcą poleceń, lecz jednym z kluczowych ideologów utworzenia terrorystycznej organizacji „łrl”. Należał do najbliższego otoczenia byłego przywódcy bojowników Igora Płotnickiego i brał bezpośredni udział w działaniach zmierzających do obalenia konstytucyjnego porządku Ukrainy.
Generał major Michaił Gudkow. Zastępca głównodowodzącego Marynarki Wojennej federacji rosyjskiej został zniszczony 2 lipca 2025 roku w obwodzie kurskim. Siły ukraińskie przeprowadziły precyzyjne uderzenie w sztab okupantów w miejscowości Korieniewo.
Gudkow objął stanowisko dopiero wiosną 2025 roku. Był powiązany z 155. brygadą piechoty morskiej, której żołnierze są znani z okrucieństw w Buczy oraz z torturowania jeńców.
Rok 2024: sezon polowania na katów i strategów
Generał porucznik Igor Kyryłow. 17 grudnia 2024 roku w wyniku operacji specjalnej Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) zlikwidowano szefa wojsk obrony radiacyjnej, chemicznej i biologicznej (RChBiO). Kyryłow bezpośrednio odpowiadał za masowe użycie amunicji chemicznej przeciwko Siłom Zbrojnym Ukrainy. Był również jednym z twórców systemu TOS-2 „Tosoczka”.
Kyryłow zginął w Moskwie w wyniku zadziałania ładunku wybuchowego podłożonego pod hulajnogę.
Były naczelnik kolonii karnej w Oleniwce, Siergiej Jewsiukow, oraz jego żona. 9 grudnia 2024 roku w okupowanym Doniecku wysadzono w powietrze samochód terenowy marki Toyota, w którym znajdowali się Jewsiukow i jego żona. Jewsiukow zginął na miejscu eksplozji. Jego żona straciła nogę.
Szef sztabu 41. brygady okrętów rakietowych i kutrów Floty Czarnomorskiej federacji rosyjskiej, Walerij Trankowski, w listopadzie 2024 roku zginął w wyniku eksplozji własnego samochodu na tymczasowo okupowanym Krymie. Trankowski wydawał rozkazy dotyczące odpaleń pocisków manewrujących z akwenu Morza Czarnego na ukraińskie obiekty cywilne. W szczególności kierował ostrzałem Winnicy w lipcu 2022 roku, w wyniku którego zginęło 29 cywilów.
„Szef ochrony fizycznej” zajętej Zaporoskiej Elektrowni Jądrowej, Andriej Korotkij. W październiku, w okupowanym Enerhodarze, kolaborant zginął w wyniku wysadzenia jego samochodu nieznanym ładunkiem wybuchowym. Według informacji Głównego Zarządu Wywiadu Ukrainy (HUR), Korotkyj był bezpośrednio zaangażowany w organizowanie represji wobec personelu elektrowni jądrowej oraz w popełnianie zbrodni wojennych przeciwko ludności cywilnej miasta.
Generał major Paweł Kłymenko. Zlikwidowany 7 listopada 2024 roku w obwodzie donieckim. Dowodził 5. brygadą okupantów. Był znany z utworzenia faktycznego obozu koncentracyjnego dla własnych żołnierzy na terenie jednej z kopalń w Doniecku. Jego podwładni zamęczyli na śmierć amerykańskiego propagandystę Bentleya oraz wielu zmobilizowanych rosjan.
Rok 2023: finał gwiazd propagandy
Generał major Władimir Zawadski. Zastępca dowódcy 14. korpusu armijnego zginął w Ukrainie pod koniec listopada 2023 roku w wyniku eksplozji. Jego wizerunek był wykorzystywany w rosji do promocji kontraktowej służby wojskowej.
Generał major Siergiej Goriaczew. Szef sztabu 35. armii zginął w czerwcu 2023 roku na kierunku zaporoskim w wyniku uderzenia rakietowego w punkt dowodzenia. Posiadał wieloletnie doświadczenie w wojnie przeciwko Ukrainie, sięgające jeszcze 2014 roku.
Były deputowany Rady Najwyższej Ukrainy z ramienia OPZŻ, Ilja Kywa. Zastrzelony w grudniu 2023 roku na przedmieściach Moskwy. W przeszłości stał na czele Partii Socjalistycznej, pracował jako doradca ministra spraw wewnętrznych Arsena Awakowa oraz posiadał mandat poselski z ramienia obecnie zdelegalizowanej prorosyjskiej partii OPZŻ. Po rozpoczęciu pełnoskalowej wojny Kywa przeniósł się do federacji rosyjskiej, gdzie stał się aktywnym rzecznikiem propagandy kremlowskiej. Według informacji wielu mediów, powołujących się na źródła w strukturach siłowych, jego likwidacja była wynikiem skutecznej operacji specjalnej SBU. Warto przypomnieć, że krótko przed śmiercią ukraiński wymiar sprawiedliwości uznał Kywę za winnego zdrady stanu, skazał go zaocznie na 14 lat więzienia oraz ogłosił go w międzynarodowy list gończy.
Rok 2022: pierwsze kroki nieuchronnej zapłaty
Mer miasta Kreminna, Wołodymyr Struk. Został znaleziony zastrzelony 2 marca 2022 roku. Po wkroczeniu wojsk rosyjskich na obwód ługański otwarcie poparł okupantów, choć już od 2014 roku znajdował się w polu zainteresowania ukraińskiego wymiaru sprawiedliwości za nawoływanie do separatyzmu i naruszanie integralności terytorialnej państwa.
Gauleiter obwodu chersońskiego, Kyryło Stremousow. Jedna z najbardziej medialnych postaci wśród zdrajców, zastępca Salda, w listopadzie 2022 roku poniósł śmierć w pobliżu Heniczeska. rosyjska propaganda forsuje wersję wypadku drogowego, jednak w Ukrainie rozważany jest wariant likwidacji „przez swoich”. Wydaje się to logiczne, gdyż miesiąc przed śmiercią Stremousow publicznie piętnował rosyjskich generałów jako „nieudaczników” z powodu ich odwrotu.
„Czarny piątek” – 16 września 2022 roku: dzień ten okazał się fatalny dla zdrajców jednocześnie w dwóch okupowanych miastach:
W Ługańsku, bezpośrednio w pomieszczeniu służbowym, eksplodowała bomba domowej roboty, która odebrała życie „prokuratorowi generalnemu” Sergiejowi Gorenkowi oraz jego asystentce Katerinie Stehlenko.
Tego samego dnia w Berdiańsku, we własnym garażu, zastrzelono „zastępcę mera” Olega Bojkę wraz z jego żoną Ludmyłą Bojko, która była kluczową postacią w przygotowaniach do fałszywego referendum.
rosyjska publicystka Daria Dugina latem 2022 roku zginęła w eksplozji samochodu należącego do jej ojca, Aleksandra Dugina, znanego jako „główny ideolog Kremla” i architekt raszyzmu.
FSB szybko ogłosiła „rozwiązanie” sprawy, oskarżając o organizację likwidacji ukraińskie służby specjalne. Za wykonawczynię uznano obywatelkę Ukrainy, która rzekomo zdołała opuścić terytorium federacji rosyjskiej. Władze Ukrainy oficjalnie odrzuciły wszystkie zarzuty Moskwy, nazywając je bezpodstawnymi.
Były deputowany Ołeksij Kowalow. 28 sierpnia 2022 roku został znaleziony martwy we własnym domu. Kowalow w 2019 roku zdobył mandat do Rady Najwyższej jako deputowany większościowy z ramienia partii „Sługa Narodu” i stał się jednym z najbardziej znanych politycznych renegatów. Po rozpoczęciu pełnoskalowej agresji udał się na okupowany obwód chersoński, gdzie początkowo próbował kreować się na wolontariusza. Maski jednak szybko opadły: Kowalow oficjalnie przeszedł na stronę wroga i otrzymał od okupantów „stanowisko” zastępcy szefa administracji okupacyjnej w Hołej Przystani.
Zdrajca zdążył publicznie zadeklarować zamiar pełnej integracji potencjału rolniczego regionu chersońskiego z systemem gospodarczym rosji. Z powodu oczywistych faktów współpracy z okupantami frakcja parlamentarna „Sługa Narodu” natychmiast wykluczyła go ze swoich szeregów, a organy ścigania wszczęły przeciwko niemu postępowanie z artykułu o zdradę stanu.
Finał kolaboranta był krwawy. Przyczyną śmierci byłego deputowanego były rany postrzałowe. W domu odnaleziono również ciało 38-letniej kobiety (prawdopodobnie jego partnerki), która zmarła w wyniku ran kłutych.
Wcześniej w Moskwie doszło do eksplozji samochodu należącego do pracownika Instytutu Naukowo-Badawczego „Polus” im. Stelmacha – placówki specjalizującej się w opracowywaniu systemów laserowych dla precyzyjnego uzbrojenia.
Do incydentu doszło w poniedziałek, 1 grudnia, na dziedzińcu osiedla mieszkaniowego w miejscowości Moskowskij, wchodzącej w skład tzw. Nowej Moskwy.
Przypomnijmy, że agenci Głównego Zarządu Wywiadu Ukrainy w Melitopolu wysadzili rosyjskich operatorów dronów.
Również w obwodzie ługańskim zlikwidowano rosyjskich wojskowych, którzy brali udział w zabijaniu cywilów w Buczy.
