Trump ma już 79 lat.
Nie da się ukryć, to znaczny okres życia, po którym człowiek już się nie zmienia. A jemu na pewno już to nie jest potrzebne. On jest w pełni ukształtowaną osobowością ze swoimi wzorcami zachowań, przesądami i nawykami.
Problem Trumpa nie leży w jego podeszłym wieku ani w prawicowym światopoglądzie. Problem polega na tym, że on już nie chce i nie będzie się kontrolował tak, jak musiał to robić przez całe swoje poprzednie życie — aż do drugiej kadencji prezydenckiej.
Sędźcie sami. Całe świadome poprzednie życie trzeba być powściągliwym i kompromisowym, wyważonym i dostosowanym, przestrzegać reguł instytucji i norm społecznych. Trzeba się „dostosowywać” do normy, by osiągnąć sukces i status.
Oto, gdy osiągasz szczyt swojej drogi społecznej – ostatnią (choć oczywiście niekoniecznie) kadencję prezydentury – zyskujesz możliwość całkowitego wywrócenia siebie na drugą stronę. Zyskujesz prawo być sobą, nieograniczonym przez te przeklęte normy, różne instytucje i media. Masz prawo być prawdziwym sobą, bez względu na okoliczności i osądy. Mówisz i robisz to, co ci się podoba. Czy to jest korzystne dla państwa, narodu czy świata – nie ma znaczenia. Bo taka szansa zdarza się tylko raz.
To jest wyższy, ostateczny sens polityka – na szczycie wspinaczki zdobyć wyimaginowaną nagrodę – niepodważalną dla siebie władzę. Kiedy przestajesz się powstrzymywać i kontrolować dla dalszego sukcesu.
Nie ma już nudziarza Mike’a Pence’a, głodnych władzy kolegów z partii, wpływowych generałów i odważnych doradców, którzy rzucają cię na medialne pranie mózgu za niewłaściwe zachowanie. Nawet Muska już nie ma obok.
Jest tylko ty i twój wymarzony sztuczny MAGA-„Jerozolima”: powietrzna twierdza otoczona imigrantami, lewakami, demokratami i dziennikarzami.
Oleh Posternak
