«Wszystkie nasze pojazdy do transportu pieniędzy z dziećmi zostały ostrzelane»: jak ukraiński biznes ratował kraj, mówi Alyona Shevtsova, IBOX BANK

Może się wydawać, że połączenie zarządzania dużym imperium fintechowym z działalnością charytatywną, e-sportem, kręceniem filmu wojennego, inwestowaniem w kryptowaluty i macierzyństwem jest czymś nieosiągalnym. Jednak Alyona Shevtsova, gość kanału Biznes i Inwestycje Antona Dyachenko, udowadnia, że jest inaczej.

Alyona Shevtsova jest akcjonariuszem i przewodniczącą Rady Nadzorczej IBOX BANK, dyrektorem generalnym LEO International Payment System, filantropką i założycielką Fundacji LEO.

W rozmowie z Antonem Dyachenko, Alyona Shevtsova opowiada o codziennym życiu biznesu transakcyjnego i terminalowego w czasie wojny, perspektywach kryptowalut w Ukrainie i NFT na świecie, projektach charytatywnych, które codziennie ratują życie Ukraińców i wojskowych, a także o współpracy z Netflixem nad filmem dokumentalnym poświęconym tragicznej stronie współczesnej historii naszego kraju - wojnie rozpętanej przez rosję.

Anton Dyachenko: Jak udaje Pani się połączyć wszystko? Rodzinę, projekty, życie osobiste?

 Alyona Shevtsova: Najpierw jestem dziewczyną, potem żoną, a na końcu matką. Mamy dużą rodzinę - w domu jest czworo dzieci. Dlatego zajmuję się dziećmi, rodziną, a potem biznesem. Biznes jest dość duży i wielopłaszczyznowy.

Zajmuję się działalnością zawodową, tym, po co się kształciłam. Jestem bankowcem, finansistą, ukończyłem Instytut Stosunków Międzynarodowych na kierunku międzynarodowe stosunki gospodarcze. Znam cztery języki obce. Moją drugą specjalnością jest tłumacz wojskowy. W tej wojnie moje usługi nie są potrzebne, bo moje umiejętności językowe są oczywiste.

Bank jest obiektem infrastruktury krytycznej. W rzeczywistości jest to żywy organizm, który traktuję jak swoje dziecko. W tym roku bank kończy 30 lat. IBOX BANK zmienił nazwę, kiedyś był to Agricombank, a trzy lata temu zmienił.

Osobliwością banku jest jego model biznesowy, który opiera się na biznesie transakcyjnym. Jesteśmy największym bankiem transakcyjnym w Ukrainie, według statystyk MasterCard, pod względem liczby transakcji w akwizycji internetowej z użyciem kart MasterCard.

Rozmawiamy z wami właśnie teraz, a w tym samym czasie w naszym banku przetwarzanych jest około dziesięciu tysięcy transakcji na godzinę.

Jeśli chodzi o sieć terminali, to IBOX BANK jest nr 1, a Privatbank na drugim miejscu pod względem liczby terminali w Ukrainie. W przyszłym roku IBOX jako sieć terminali będzie obchodził swoje 10-lecie. Więc biznes jest naprawdę ogromny, z pozytywną historią. I jest w 100% ukraiński, z czego jesteśmy bardzo dumni.



Anton Dyachenko: Skoro mowa o historii: Mnie osobiście IBOX kojarzy się z terminalami, podobnie jak wielu innym osobom. Dlaczego tak się stało? Dlaczego ten produkt stał się tak dobrze znany?

Alyona Shevtsova: Oprócz terminali i banku jestem udziałowcem systemu płatności, który jest ogromnym systemem płatności w Ukrainie, zajmuje trzecie miejsce w rankingu, według statystyk Narodowego Banku Ukrainy, a nazywa się LEO Międzynarodowy System Płatności. W tym roku LEO Pay ma już 12 lat.

Dla nas wszystko zaczęło się od LEO. I dzięki temu systemowi płatności stałem się udziałowcem banku. Uważam, że pełnię tę rolę z wielką godnością.

Anton Dyachenko: Jak narodziły się terminale i jak zdobyły taką popularność na rynku?

Alyona Shevtsova: Tak naprawdę w każdym biznesie najważniejsze jest świadczenie wysokiej jakości usług dla ludności. A linia towarów prezentowanych w sieci terminali IBOX rozszerzała się z każdym dniem, zwłaszcza do 24 lutego.

Cechą IBOX BANKU i sieci terminali IBOX jest umowa na wyłączność w zakresie uzupełniania kart Monobanku. A warunki uzupełniania dla osób fizycznych to uzupełnianie z zerowym kosztem.

W żadnym innym terminalu w Ukrainie nie można doładować karty Monobanku z zerową prowizją, a w naszym tak. Można doładować konto za 100 UAH i będzie 100 UAH, a nie 99 czy 95 UAH. To jest nasza główna cecha, bardzo cenimy ten kontrakt. I robimy wszystko, co możemy, aby zachować i przedłużyć ten kontrakt.



Anton Dyachenko: Aktywnie promujecie projekty charytatywne - opowiedzcie nam o nich.

 Alyona Shevtsova: Bank wysyła większość swoich dochodów do Sił Zbrojnych i wszystkich organizacji charytatywnych. Kiedy wybuchła wojna, otrzymaliśmy dzwonek od chłopaków z obrony terytorialnej i prosili o samochody pancerne. Oczywiście, bank ma samochody pancerne. Przekazaliśmy absolutnie wszystkie nasze pojazdy do transportu pieniędzy na rzecz OT. Służyły one do wywożenia dzieci i matek z Irpienia.

Wszystkie pojazdy do transportu pieniędzy miały napisane słowo «Dzieci». Zgadnijcie, ile samochodów nie zostało ostrzelanych? Wszystkie były ostrzelane. Ale ponieważ były opancerzone, nie zginęło ani jedno dziecko. Po tym, jak wszystkie dzieci zostały wywiezione z Irpienia w tych samochodach, a same samochody zostały rozbite, zdaliśmy sobie sprawę, że musimy powiedzieć o tym wielu międzynarodowym fundacjom i firmom.

Nasi zagraniczni partnerzy zaproponowali, żebyśmy stworzyli kolekcję pojazdów pancernych NFT, i tak zrobiliśmy. A całą sprzedaż z tej kolekcji przekazujemy Instytutowi Shalimova, szpitalowi wsparcia, który pomaga ciężko chorym ludziom z Sił Zbrojnych Ukrainy.

Robimy wszystko, aby przybliżyć czas zwycięstwa. Ponadto mój mąż, ojciec wielu dzieci, również jest na froncie.

Anton Dyachenko: Jak Pani radzi sobie z pobytem męża na froncie?

Alyona Shevtsova: Rzecz w tym, że moi rodzice, mój ojciec, dziadek - wszyscy byli wojskowymi. W związku radzieckim mój dziadek był dowódcą południowego okręgu wojsk zsrr, brał udział we wszystkich wojnach związku. Było to więc dla mnie naturalne.

Na początku wojny wraz z dziećmi przeniosłem się do Polski, gdzie skończyły studia w Warszawie. Latem postanowiłam wrócić z dziećmi do Ukrainy i nie żałuję tego. Chociaż ludzie często próbują mnie sprowokować do odesłania dzieci do Polski. Nasze starsze dzieci to chłopcy. Będą też wojskowymi. Jest taki zawód - bronić Ojczyzny.

Anton Dyachenko: Fintech, salon piękności i film dokumentalny o wojnie. Dlaczego firma finansowa decyduje się na robienie filmów?

Alyona Shevtsova: To są dramatyczne wydarzenia, na które nigdy nie można być w 100% przygotowanym. My, jak wszyscy, obudziliśmy się 24 lutego na skutek wybuchów. Mamy w banku 500 pracowników, zaczęliśmy pomagać i przenosić biznes, szukać hoteli w zachodniej Ukrainie. Każdy z nas myślał, że zajmie to 2-3 dni, najwyżej tydzień.

Rozumieliśmy, że musimy jakoś przetrwać przez tydzień, utrzymać działanie serwerów, utrzymać płatności, utrzymać terminale, utrzymać ludzi dopełniających karty i robiących przelewy do bliskich. To było nasze zadanie. Było wiele sytuacji i momentów, z którymi przyszło nam się zmierzyć. Wszystko zapisywaliśmy w naszych grupach.

Zdałam sobie sprawę, że musimy to wszystko usystematyzować i ustrukturyzować, bo to wszystko ulega zapomnieniu. I wierzę, że jest to chronologia, dzięki której nasze dzieci i wnuki będą wiedziały, jak było i jak to przeżywaliśmy, co czuliśmy. Film może to zachować i przekazać przez pokolenia.

Chcieliśmy to przekazać całemu światu, na wszystkie kontynenty. Dlatego naszym zadaniem było podpisanie umowy z Netflixem, aby tam pokazać film.

Obecnie prowadzimy dialog, przesłaliśmy specyfikację techniczną filmu. Nasz zespół przygotowuje teraz wszystko, aby film spełniał wszystkie parametry Netflixa.

Następnie ten film może być dostępny dla szerokiej publiczności w pięciu językach. Oczywiście co druga pracownica ma męża, który albo służy w siłach zbrojnych, albo jest związany z wojskiem, a my ubraliśmy wszystkich. Początkowo prawie nic z tego nie było dostępne w Ukrainie, więc kupiliśmy dużo wszystkiego w Polsce, od termowizorów po odzież i amunicję.

Poznaliśmy naszą przewodniczkę, niesamowicie piękną kobietę o imieniu Ira. Kiedyś, gdy podróżowałem pociągiem z Chełma do Kijowa, zapytała mnie: «Dlaczego tak często podróżujesz, dlaczego dostarczasz tyle pomocy humanitarnej, czy jesteś wolontariuszem?». Odpowiedziałam jej, że nie jesteśmy wolontariuszkami, tylko pomagamy, wszystkie mamy przyjaciół, rodziny, mężów na froncie. A ona wtedy powiedziała: «Wie pani, ja mam syna w niewoli». Nawet nie wiadomo, jak zareagować na to zdanie.

Mam długie włosy i wydawało mi się nawet, że stanęły na końcu. Widać, że to są natychmiastowe łzy. Wybucha z ciebie empatia, chcesz się przytulić, pomóc, dać pieniądze. Jednak zdajesz sobie sprawę, że to «nic».

Wojna pokazała nam, że pieniądze nic nie znaczą, a ich ilość też nic nie znaczy.

Iryna jest matką Oresta, fotografa, który wygrał wszystkie konkursy. Robił i wysyłał zdjęcia z Azowstalu. Kiedy wracaliśmy po raz kolejny, zdarzyła się tragedia w Ołeniwce. To było straszne, bo nie wiedzieliśmy, czy on zginął, czy nie: był wtedy jeńcem wojennym w Ołeniwce. Ale przeżył.

Teraz mogę powiedzieć, że jest bezpieczny, Ukraina go wymieniła. Przechodzi rehabilitację. Dostał wiadomość, że wszystkie jego prace wygrały wszystkie konkursy fotograficzne. Leci do Ameryki, w tamtejszej ambasadzie zostaną przyjęci jak bohaterowie.

W filmie wzięła udział jego matka. Opowiedziała, jak został schwytany i jak nie było możliwości kontaktu z synem. Iryna powiedziała, że wierzy i czuje, że jej syn żyje.

Bardzo pomogliśmy szpitalowi położniczemu w Odesie. Dyrektorem szpitala jest Lilia Koroleva. W czasie wojny ten szpital położniczy stał się szpitalem węzłowym, który przyjmował rodzące kobiety z Mykołajowa i Chersonia. Liliia Yosypivna opowiadała, jak w nocy w ostatniej chwili woziła rodzące kobiety. Dzieci były zawijane i przewożone w bagażnikach samochodów na wypadek, gdyby do nich strzelano. Chciały, żeby dzieci przeżyły. To właśnie szpital położniczy w Odesie bardzo pomógł.

Nasza Fundacja Leo wysyła im pieniądze i pomaga.

Prosimy o pomoc szpitalom położniczym, bo tam rodzą się Ukraińcy, którzy będą wychowywać nasz kraj.

Historia szpitala położniczego również znajdzie się w filmie. To wszystko są trudne historie, chce mi się płakać. Ale nie można płakać. Dlatego postanowiliśmy zrobić kronikę, udokumentować to, żeby cały świat zobaczył, z jaką żałobą boryka się Ukraina.

Netflix nas nie odrzucił. Znaleźliśmy agenta, który nam pomaga. On ogląda film. Jeśli mu się podoba, agent wygłasza wymagania. Film musi spełniać wszystkie specyfikacje techniczne i być prezentowany w dwóch lub więcej językach obcych, a także z napisami.



Czy powstanie sequel filmu?

Alyona Shevtsova: Tak, będzie sequel, który nakręcimy. Będzie o tym, jak my, jako kraj, państwo, odbudowujemy się, jak ożywiamy gospodarkę.

Pierwszy film zaczyna się 11 lutego. Tego dnia Forbes Ukraina przyznawał nagrody dla najbogatszych ludzi w Ukrainie. I nasza firma była partnerem. Na tym wydarzeniu jako jedyny naród była pewna, że nigdy nie będzie żadnej wojny, że Ukraina jest w czołówce rankingów eksportu metali i produktów rolnych. Ukraina jest liderem w branżach, można wybrać dowolny sektor i my tam jesteśmy. Wszyscy o tym mówili.

Forbes wybrał zwycięzców. W tym czasie był to Ajax.

Pokazujemy, jak bogata była Ukraina. Jaki był kurs dolara, jakie było PKB. A potem zaczęła się tragedia.

Co do systemów płatności. To jest bardzo skomplikowany biznes, jest wiele problemów z regulatorami. Jak udaje się wam wejść do pierwszej trójki?

Alyona Shevtsova: Spójrzmy na punkt 1. Jestem z Odesy. Kto jest lepszy od nas? Przed nami jest państwowa Ukrposhta. Oczywiście liczba transakcji i obroty są tam znacznie wyższe. Nova Poshta jest na drugim miejscu. A my jesteśmy na trzecim miejscu. Według NBU tylko system NovaPay i my urosliśmy o 6%. I jesteśmy z tego bardzo dumni.

Podczas naszego pobytu w Polsce złożyliśmy wniosek o rejestrację firmy finansowej z licencją regulatora na przyjmowanie i przekazywanie pieniędzy w Polsce. Licencję otrzymaliśmy w trzy i pół miesiąca.

A w tej chwili tworzymy sieci terminali i biznes terminalowy w Warszawie. Dla nas i dla Warszawy to jest błękitny ocean, bo ten biznes w ogóle nie jest w Polsce popularny.

Ale z drugiej strony jest pięć milionów Ukraińców, którzy są zmuszeni do pozostania w tym kraju. I oni wszyscy mają Monobank, Privatbank i inne banki. I wszyscy oni muszą doładowywać swoje konta, telefony komórkowe, przelewać pieniądze do Ukrainy. To wymaga prowadzenia działalności terminalowej. Dlatego mam wielką nadzieję, że kiedy w pełni wdrożymy i otworzymy naszą sieć w Polsce, staniemy się największym operatorem systemu płatności w korytarzu Ukraina-Polska.

Widzimy, że jest tam duże zapotrzebowanie, a sam rynek jest głodny takich systemów fintech. Rynek jest bogaty i hojny w oferty firm zagranicznych, zwłaszcza funduszy amerykańskich, które są gotowe wykupić świetne fintechy o kosmicznej kapitalizacji i dodać je do swoich portfeli inwestycyjnych.

Bo każdy plon w Unii Europejskiej, który jest rentowny, to dla nich super wynik. Są gotowi porozumieć się z każdą firmą, która po rocznym audycie pokaże swoją marżę. Jeśli jest ona również pozytywna, to firmy amerykańskie są gotowe do inwestowania. Szczególnie od początku wojny wiele firm przygląda się projektom, które rozwijają się w Europie. Oczywiście, jest to dla nich okazja inwestycyjna.

Przypomnę, że rentowność obligacji w ramach pożyczki rządowej wynosi ledwie 0,5% w skali roku. W tym samym czasie biznes i fintech w Europie to około 15% rocznie.

Anton Dyachenko: Czy systemy płatności były pierwotnie pomyślane jako osobny biznes?

Alyona Shevtsova: Kiedy zarejestrowałam swój system płatności 12 lat temu, nie mogłam sobie wyobrazić, że tak bardzo się rozrośnie, ponieważ zarejestrowałam go jako część produktu.

Kiedy go rejestrowałam, byłam w ciąży. Nazwałam system imieniem mojego dziecka, Lev. W miarę jak dziecko rośnie, tak samo rośnie system płatności.



Jeśli chodzi o kryptowaluty. Ukraina jest jednym z niewielu krajów, które promują kryptowaluty dla mas. Jakie opcje rozważacie dla rozwoju biznesu kryptowalutowego?

 Alyona Shevtsova: Oczywiście możliwości, które Ukraina, w szczególności Ministerstwo Cyfrowe, zapewnia teraz ze swoją inicjatywą, ustawą o inicjatywach cyfrowych, to ogromne możliwości dla banków i instytucji finansowych w Ukrainie, aby rozwijać kryptowalutę jako alternatywną metodę płatności bezgotówkowych.

Nigdy nie zobaczymy możliwości, jakie kryptowaluta w Ukrainie daje w Unii Europejskiej czy w Wielkiej Brytanii. Myślę, że to właśnie dzięki kryptowalutom wzrost gospodarczy Ukrainy po wojnie będzie porażający. Ponieważ Ukraina prawdopodobnie będzie synonimem kryptowalut. Ukraina może stać się kryptowalutową stolicą świata. Mamy do tego wszystko - przede wszystkim inteligencję.

Jako firma chcemy być oparciem dla giełd kryptowalutowych, które widzą swój rozwój w Ukrainie. Dążymy do tego, aby być instrumentem finansowym dla rozwoju ich płatności, platform compliance osób fizycznych oraz BankID.

Wszystko to jest prerogatywą instytucji bankowych w Ukrainie. Możemy dać wszystkie te produkty giełdom finansowym, które spełniają wymagania ukraińskiej ustawy o aktywach kryptowalutowych.

Na dzień dzisiejszy aktywnie rozwijamy i omawiamy kartę kryptowalutową z międzynarodowym systemem płatności MasterCard. Mam nadzieję, że zostanie ona wydana na początku 2023 roku. Oczywiście ta karta kryptowalutowa stanie się podstawą rozwoju tego typu płatności, ponieważ przede wszystkim będzie zgodna z ukraińskim ustawodawstwem i spełni standardy międzynarodowego systemu płatniczego MasterCard. Przypomnę, że Ukraina jest wyjątkowym krajem, w którym większość kart płatniczych wydawana jest na rzecz MasterCard.

To będzie karta dla osób fizycznych. Będzie ona przeznaczona do uzupełniania środków w hrywnach. Otrzymasz saldo na karcie, które będzie równoważne z aktywami kryptowalutowymi.

Anton Dyachenko: Mówiąc o esportach i LEO, czy może Pani opowiedzieć nam o tym projekcie?

 Alyona Shevtsova: Mamy własną drużynę cybersportową. Nazywa się ona LeoGaming. Jesteśmy dumni, że nasi gracze cybersportowi są już na szczycie osiągnięć sportowych. Oczywiście, po rozpoczęciu wojny nasi uczestnicy potrzebowali wsparcia. Zaangażowaliśmy psychologów do pracy z nimi. Kryzys psychologiczny minął, a drużyna nadal gra zgodnie z harmonogramem.

Anton Dyachenko: Czy decyzja o inwestycji w e-sport była decyzją strategiczną? Czy może chodziło o zdobycie nowych rynków?

 Alyona Shevtsova: Tak naprawdę była to emocjonalna decyzja zaproponowana przez jednego z top menedżerów firmy. A w naszej firmie każda inicjatywa jest «karalna».

Zaproponowała to Daria Valeriivna i teraz ona jest odpowiedzialna za cały zespół. Dla niej to są jej dzieci. Jest dla tego zespołu ideologicznym motywatorem, strategiem, influencerem. Robi dobrą robotę, bo wygrywają większość swoich meczów.

Poważnie rozważamy sponsoring z międzynarodowymi firmami sprzętowymi, aby w 2023 roku chłopcy reprezentowali ich marki podczas rozgrywek. Mianowicie chodzi tu o firmę Asus.

Anton Dyachenko: Czy rozważacie sektor e-sportowy pod kątem inwestycji?

Alyona Shevtsova: Spójrzmy na statystyki. Liczba osób, które oglądały otwarcie Igrzysk Olimpijskich jest o połowę mniejsza niż publiczność, która oglądała finał Dota 2.

Świat się zmienił, akceptujemy go takim, jaki jest. Teraz przenosimy się w rzeczywistość e-sportowców i cyfrowych innowacji.



Anton Dyachenko: Interesuje Pani opinia na temat eHrywni. Jak myśli Pani, czego powinniśmy się po nim spodziewać i czy jest to słuszna decyzja?

Alyona Shevtsova: eHrywnia to projekt, który istniał jeszcze zanim kryptowaluty pojawiły się w życiu co drugiego informatyka i programisty w Ukrainie. Projekt został stworzony i jest wspierany przez inicjatywy Narodowego Banku Ukrainy.

My, jako adepci, musimy wdrożyć i rozpowszechnić wszystkie inicjatywy proponowane przez NBU wśród naszych klientów. Oczywiście, zrobimy wszystko, aby być jednym z banków, który współpracuje z eHrywnią i promuje ją.

Nie wiem, kiedy projekt stanie się popularny, ożyje i znajdzie swojego konsumenta. Ale mogę powiedzieć na pewno, że konkurencja z aktywami kryptowalutowymi jest niesamowita. Jakie możliwości i warunki może zapewnić eHrywnia dla Ukraińca jest wielkim pytaniem, ponieważ nikt nie wie, jakie korzyści Ukrainiec chciałby wymienić swoje hrywny pieniężne na eHrywnię, a nie PTC. Dlatego konkurencja jest bardzo silna.

Będzie się ona pojawiać. To tak jak z systemem płatności Prostir. Może się wydawać, że jest to mniej niż 3%, ale jest. To jest nasz ukraiński lokalny system płatności. Pracownicy państwowi otrzymują swoje wynagrodzenia na kartach Prostir. To będzie analogiczny rozwój tego systemu płatności.

Anton Dyachenko: Co Pani sądzi o rozwoju NFT?

Alyona Shevtsova: Wydaje mi się, że obecnie jesteśmy świadkami, jak NFT staje się coraz bardziej popularny, ale coraz bardziej regulowany przez amerykańskie służby specjalne. A pojawiające się w ostatnich tygodniach skandale związane z NFT, podejrzenia o pranie pieniędzy za ich pośrednictwem oraz sprawy kryminalne dotyczące ogromnych giełd kryptowalutowych robią wszystko, aby zjawisko NFT nie rozwinęło się i nie stało się popularne, nie stało się przedmiotem inwestycji i alternatywą dla płatności bezgotówkowych.

Dopóki istnieje proces, w którym amerykańskie organy ścigania kwestionują to cyfrowe aktywo jako jednostkę, jego popularność będzie wątpliwa. I będzie coraz mniej osób, które inwestują pieniądze poprzez NFT i traktują je jako alternatywne źródło oszczędzania.

Ponieważ wasza inwestycja w NFT będzie postrzegana jako pranie pieniędzy. Nigdy nie będziesz w stanie udowodnić, że ten NFT jest wart tyle milionów dolarów, ile w niego zainwestowałeś. W rzeczywistości jest to tylko układ spekulacyjny. Oznacza to, że można go określić jako fikcyjny układ, jako możliwość uchylania się od płacenia podatków.

Anton Dyachenko: Jesteście bardzo postępowi. I to jest jeden z czynników waszego sukcesu. Kto podejmuje takie decyzje?

Alyona Shevtsova: W rzeczywistości personel, tak jak wcześniej, decyduje o wszystkim. Cenię każdego pracownika, który pracuje i powierza swoje życie, zawód i karierę mnie osobiście jako menedżerowi. Wydaje mi się, że z każdym z nich przeżyłam swoje osobiste życie. A wszyscy nasi pracownicy nie są ograniczeni.

Nieustannie zastanawiamy się nad koncepcją «thinking big». Staramy się znaleźć alternatywne zdanie i nie boimy się obrać najtrudniejszej drogi, bo nie spotkamy tam konkurencji. Tak było z Warszawą, z kolekcją NFT. Robimy wszystkie najbardziej niepopularne rzeczy, których nikt inny nie zrobił. Myślę, że to jest mocna cecha.

Wszystkie inicjatywy, które proponują nasi pracownicy, od razu stają się odpowiedzialni za ich realizację. Ja tylko pytam ich, jakie są ramy czasowe i ile to kosztuje. To wszystko opiera się na zaufaniu.

Inne ważne fakty to chęć nauki, chęć bycia lepszym niż wczoraj, zaufanie, wspólne zasady życiowe, empatia.

Niestety, wojna zabiera najlepszych pracowników. 40 dni temu pochowaliśmy męża naszej koleżanki i przyjaciółki, którego życie zostało skrócone przez rakietę. Razem z nim zginęli chłopcy, którzy pracowali nad IT na pierwszej linii frontu - rakietowcy. Wszyscy razem przechodzimy przez tę tragedię, nieustannie wspierając naszą koleżankę. Mówimy, że to nie jest jej żal, ale nasza wspólna tragedia. Dzięki temu jest jej i nam łatwiej. W żadnym wypadku nie należy zostawiać samej osoby, która straciła na froncie kogoś ze swojej rodziny.